Η Άννα Κορακάκη στην Ολυμπιάδα

ΠΗΓΗ!!!! http://www.stoxos.gr/2016/07/blog-post_771.html

ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΟ «ΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙ»... ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣΗΜΟ ΣΤΟ ΡΙΟ...!!!

Στην σκοποβολή, όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η σκληρή δουλειά και ένας εξαιρετικός

 προπονητής. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο προπονητής τυχαίνει να είναι ο πατέρας σου. 

Στα 20 της χρόνια, η κόρη του παλαιού πρωταθλητή μας, Τάσου Κορακάκη, ανταγωνίζεται 

σε επίπεδο διακρίσεων πολύ μεγαλύτερες και πιο έμπειρες αντιπάλους της.

Η Άννα Κορακάκη ξεκίνησε να ασχολείται με τη σκοποβολή από 12 ετών και στα 14 της

 ήταν ήδη μέλος της εθνικής ομάδας. Ένα χρόνο μετά πέτυχε και την πρώτη διεθνή διάκριση,

 ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό του 2011 στο Βελιγράδι. Ακολούθησαν χρυσό και 

παγκόσμιο ρεκόρ στο Ευρωπαϊκό Νεανίδων της Μόσχας το 2014. Την ίδια χρονιά ήρθε

 4η στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων-Νεανίδων στο Ναντζίνγκ της Κίνας και κατέκτησε 

το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γρανάδα, για να φτάσει το 2015 

στην 3η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Φορτ Μπένινγκ στις ΗΠΑ, που της χάρισε

 και τη πολυπόθητη πρόκριση στο Ρίο.

Γι' αυτή τη "χρυσή" πορεία και για το όνειρο του Ρίο μίλησε στοNEWS247.



Περιέγραψέ μας τη στιγμή που έμαθες ότι προκρίνεσαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ήμουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου στις ΗΠΑ 

και όταν έριξα την τελευταία βολή, μέσα σε δευτερόλεπτα, ήξερα ότι έχω πάρει την 

κάρτα, ήξερα ότι έχω πάει Ρίο. Μόλις είδα τον πίνακα συγκινήθηκα, χάρηκα, 

ενθουσιάστηκα. Και μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη χαρά γιατί είχε προηγηθεί έναν 

μήνα πριν ένας άλλος πολύ δύσκολος αγώνας, παγκοσμίου κυπέλλου πάλι στην Κορέα,

 όπου μπήκα στον τελικό και βγήκα τέταρτη για 0,1 του πόντου. Στο στόχο και τη σφαίρα 

αυτό το 0,1 είναι το πάχος που έχει μια τρίχα... Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, με 

έλουσε κρύος ιδρώτας, δεν ήξεραΑΝ θα έχω άλλη ευκαιρία και είχα απογοητευτεί, 

στεναχωρηθεί, φοβηθεί. Ευτυχώς όμως ένα μήνα μετά τα κατάφερα! Παρόλο που έπρεπε

 να λάβω μέρος στο παγκόσμιο γυναικών και όχι νεανίδων και να ανταγωνιστώ πολύ

 μεγάλα ονόματα του χώρου.

Τι κάνει έναν αθλητή σκοποβολής να κερδίσει στην τρίχα;

Αυτό είναι καθαρά θέμα τύχης, ειδικά στον τελικό που υπάρχει αδρεναλίνη και το χέρι

 σου κουνιέται. Εμάς η αδρεναλίνη δεν μας βοηθάει, εν αντιθέσει με άλλα αθλήματα, 

διότι δεν μπορείς να σταθεροποιήσεις το χέρι σου.

Η σκοποβολή είναι ένα στατικό άθλημα. Τι ρόλο παίζει η φυσική κατάσταση και ποια 

τα επιμέρους στοιχεία που πρέπει να δουλέψεις για να έχεις το μέγιστο αποτέλεσμα;

Η σκοποβολή είναι παρεξηγημένο άθλημα. Ακριβώς επειδή είναι στατικό, ο κόσμος νομίζει

 ότι η φυσική κατάσταση δεν έχει σημασία, όμως παίζει μεγάλο ρόλο, εγώ προσωπικά 

δουλεύω πάρα πολύ με αυτό. Πρέπει να είναι δυνατό όλο το σώμα, να υπάρχει απόλυτη

 ισορροπία, να μην κουνιέται ούτε από τα πόδια, ούτε από τη μέση, ούτΟ ΡΙΟε από τους

 ραχιαίους και φυσικά τα χέρια, ο ώμος και η πλάτη να είναι σε πολύ καλή κατάσταση. 

Από εκεί και πέρα, για να μπορείς να ρίχνεις τους παλμούς της καρδιάς -όσο γίνεται-

 θέλει πάρα πολύ αερόβια γυμναστική. Και μετά είναι το μυαλό, θέλει πάρα πολύ

 άσκηση στο μυαλό και απόλυτη συγκέντρωση.






Όταν κοιτάς το στόχο πώς καταφέρνεις και συγκεντρώνεσαι;

Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το αποτέλεσμα για να μην αγχώνομαι. Προσπαθώ 

να σκέφτομαι όχι το να ρίξω δέκα αλλά το τι πρέπει να κάνω και τι να μην κάνω για να 

ρίξω δέκα, δηλαδή να αφοσιωθώ στην τεχνική μου, αυτή είναι που θα μου δώσει το δέκα.

Σε πολύ μικρή ηλικία έχεις καταφέρει σημαντικές επιδόσεις και διακρίσεις. Τι θεωρείς ότι 

έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή στη ραγδαία εξέλιξη;

Η σκληρή δουλειά. Ποτέ δεν τεμπέλιασα. Ήξερα πολύ καλά τι ήθελα από πολύ μικρή ηλικία

 και δούλεψα γι’ αυτό χωρίς να έχω κάποιον να με πιέζει. Ουδέποτε με πίεσαν οι γονείς μου 

ή οι φίλοι μου. Εγώ ήμουν πάντα πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και όταν ξεκίνησα με τον

 αθλητισμό δεν ήθελα να συνεχίσω να το κάνω ως χόμπι, ήθελα αυτό που θα κάνω να το 

κάνω πολύ καλά. Και φυσικά όλο αυτό ήταν έργο του πατέρα μου, ο οποίος μου έδωσε 

κατευθείαν, από την πρώτη μέρα, όλες τις γνώσεις που ο ίδιος έκανε να βρει χρόνια.

Το να προπονείσαι με τον πατέρα σου έχει μόνο θετικά ή και αρνητικά;

Τα περισσότερα είναι θετικά. Τα αρνητικά τα έζησα κυρίως όταν ήμουν μικρότερη, διότι 

επειδή ήμασταν στο ίδιο σπίτι, αν καθόμουν μια ώρα παραπάνω μπροστά στον υπολογιστή, 

αντί να δουλέψω, θα το έβλεπε, δεν μπορούσα να του πω καμία δικαιολογία. Αυτό όμως 

ήταν και καλό ταυτόχρονα, διότι προχωρούσα, έκανα αυτό που έπρεπε, δεν έμενα πίσω.

Ποια είναι η πιο χρήσιμη συμβουλή που σου έχει δώσει ο πατέρας σου;

Να συγκεντρώνομαι στην τεχνική μου και να μην σκέφτομαι επιδόσεις και διακρίσεις

 διότι αυτό ...

.........................

ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!

Lamprini T.