ΠΗΓΗ!! http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/573/%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%AE%CF%80%CE%BF%CF%85
Ο πρώην διευθυντής του Κήπου Νικόλαος Ταμβάκης μάς ξεναγεί στα μονοπάτια του
ΗΑθήνα όπως την ξέρουμε τελειώνει σε κάθε μία από τις πέντε ανοιχτές εισόδους του Εθνικού Κήπου.
φωτ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΝΙΚΑΚΗΣ
Πίσω μένουν η φασαρία, το καυσαέριο, η ζέστη που καίει τα πεζοδρόμια και δυσκολεύει την ανάσα των Αθηναίων. Ο επισκέπτης εισέρχεται σε μια ζώνη εκτός τόπου και χρόνου – ένα ήσυχο καταφύγιο απλωμένο ευγενικά στην ίδια περιοχή που κάποτε βρισκόταν το Λύκειο του Αριστοτέλη. Με βλάστηση και αρχιτεκτονική που δεν απαντώνται πουθενά αλλού στην πρωτεύουσα, με τις λίμνες και τους περίφημους φοίνικες που ξεχωρίζουν από μακριά, ο Εθνικός Κήπος μοιάζει να αναδύεται αρχοντικός και παράταιρος στο αθηναϊκό αστικό τοπίο.
φωτ.MARC RAYMOND
Ταυτόχρονα παραμένει αναπόσπαστο και οργανικό στοιχείο του. Ποιος πάνω από 25 δεν έχει πέσει στα νερά της λίμνης ως νήπιο, προσπαθώντας να ταΐσει τις πάπιες ψωμάκι;
Θα περίμενε κανείς οι Αθηναίοι να εκμεταλλεύονται περισσότερο το πράσινο και τη διαφορά θερμοκρασίας, που φτάνει μέχρι και τους 5 βαθμούς πιο χαμηλά, όπως συμβαίνει σε αντίστοιχες εκτάσεις στο εξωτερικό. Παρόλα αυτά στα μονοπάτια του, με εξαίρεση κάποιους δρομείς, δεν θα δεις πολλούς κατοίκους της πόλης. Θα δεις τους εύζωνες να κάνουν γυμναστική, λίγες οικογένειες με τα παιδιά τους, και σε σημεία-κλειδιά, όπως το ηλιακό ρολόι, τη λίμνη και τις τοξοτές πέργκολες, τουρίστες να φωτογραφίζονται, ακόμα και νεόνυμφοι.
φωτ.MARC RAYMOND
Όπως είναι γνωστό, ο κήπος οφείλει την ύπαρξη και τη μεγάλη του ανάπτυξη στη Βασίλισσα Αμαλία, η οποία τον εμπνεύστηκε, επέβλεψε τη δημιουργία του και χρησιμοποίησε τη θεσμική της ιδιότητα για να φέρει φυτά και τεχνογνωσία από όλο τον κόσμο και να τον κάνει «υπόδειγμα κήπου στη Νότια Ευρώπη». Λιγότεροι όμως ξέρουν τα πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από κάθε σπιθαμή φροντίδας σ’ αυτή την υπερμεγέθη για τα αθηναϊκά δεδομένα έκταση.
Ένα από αυτά τα πρόσωπα, ο Νικόλαος Ταμβάκης, σήμερα 94 ετών, επί δεκαετίες διευθυντής και «φρούραρχος του κήπου», ο άνθρωπος που δεν δίστασε να εξερευνήσει υπόγειες διαδρομές για να εντοπίσει την ύπαρξη αρχαίου Υδραγωγείου το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα ή να πρωτοστατήσει σε βίαια επεισόδια με σκοπό να προστατεύσει τα δέντρα του Κήπου από ένα θιασάρχη που τα έκοβε παράνομα για να στριμώξει τις εξέδρες του, υπογράφει ένα βιβλίο-παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Ο «επίμονος κηπουρός» Ν. Ταμβάκης στη Ζωοπτηνολογική Συλλογή του Κήπου- από την προσωπική του συλλογή
Πρόκειται για το «Εθνικός Κήπος, ένας τόπος με μακρά κηποτεχνική ιστορία» με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση της «Εταιρείας Φίλων του Εθνικού Κήπου». Ο ίδιος ο κύριος Ταμβάκης είναι δεμένος με την ιστορία του κήπου σε βαθμό σχεδόν μεταφυσικό: δεν εργάστηκε απλώς εκεί, αλλά αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στη συγκέντρωση στοιχείων γύρω από τα φυτά και την ιστορία του. Η Ελισσάβετ Μπαργιάννη, επιμελήτρια κι επιστημονική συνεργάτρια της έκδοσης, που εργάστηκε για χρόνια μαζί με τον άοκνο Ταμβάκη, διηγείται στην ATHENS VOICE χαρακτηριστικά: «Κάποτε, τη δεκαετία του ’80, ο Ταμβάκης βρίσκεται σε κάποιο οίκημα του κήπου και μελετάει τα αρχεία του Φρανσουά Μπαρώ, του κηποτέχνη που επιμελήθηκε την τελική σύνθεση του κήπου. Ξαφνικά, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ένας ανοιχτόχρωμος, άγνωστος σε αυτόν άνδρας. Ήταν ένας απόγονος του Μπαρώ, που είχε καταφτάσει στον Κήπο για να συλλέξει πληροφορίες για τον προπάππο του...»
φωτ.MARC RAYMOND
Ε. Μπαργιάννη και Ν. Ταμβάκης δούλεψαν για χρόνια πάνω στη λεπτομερέστατη έκδοση που αριθμεί 440 σελίδες και καταγράφει με κάθε τεχνική και ιστορική λεπτομέρεια τη διαδρομή του κήπου. Κάθε κτίσμα, λίμνη και βρύση έχουν την αναφορά και περιγραφή τους, και φυσικά κάθε φυτό αναλύεται επιστημονικά. Ο Ταμβάκης, άλλωστε, είναι ο πρώτος που έβαλε τις ταμπέλες που βλέπουμε και σήμερα, με την επιστημονική ονομασία σε κάθε φυτό ή δένδρο.
φωτ.εξωφύλλου Ειρήνη Μολφέση
Το βιβλίο «Εθνικός Κήπος - Ένας τόπος με μακρά κηποτεχνική ιστορία» του Ν. Ταμβάκη είναι έκδοση της Εταιρείας Φίλων Εθνικού Κήπου, 2016
Το πρώτο σχέδιο για τη δημιουργία του Κήπου χρονολογείται ήδη στο 1837, ενώ η διάρκεια εκτέλεσης των εργασιών για το πρώτο τμήμα υπολογίστηκε από τον Οκτώβρη έως τα τέλη Δεκεμβρίου του 1840 με προϋπολογισμό δυσανάλογο των οικονομικών του νεοσύστατου κράτους. Χώμα μεταφέρθηκε από την Πεντέλη με άμαξες από το Βασιλικό Ιπποστάσιο, ενώ τα φυτά κατέφτασαν από όλες τις γωνιές της Ελλάδας και του κόσμου, είτε από παραγγελίες της Αμαλίας είτε, αργότερα, από δωρεές των απανταχού φίλων του Στέμματος που γνώριζαν την αδυναμία της βασίλισσας.
Επιβλητικό παράδειγμα, τρεις φοίνικες που εντοπίστηκαν στην Ίο και μεταφυτεύτηκαν στον κήπο: για να ανοίξει ο δρόμος στο νησί και να μεταφερθούν στη θάλασσα, χρειάστηκαν τρεις μήνες. Μάλιστα, όταν φορτώθηκε ο πρώτος, ήταν τόσο βαρύς, ώστε το πλοίο πήρε επικίνδυνη κλίση. Ο μεγαλύτερος είχε ύψος 20 μέτρα και για τη μεταφορά τους εντός Αθηνών επιστρατεύτηκαν 40 άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού. Η πρώτη απόπειρα, με 18 άλογα και πλατφόρμες που κινούνταν πάνω σε ξύλινους κυλίνδρους, είχε αποτύχει λόγω της αδυναμίας των ζώων να συντονιστούν με τον «ασταθή ρυθμό κίνησης του όλου συστήματος». Για να καλυφθούν τα 9 χλμ. από τον Πειραιά στην Αθήνα χρειάστηκαν τελικά 8 μέρες.
...................
Τα υπόλοιπα στην ΠΗΓΗ!!
ΥΠΕΡΟΧΟΣ!!!!!!!!!!
Lamprini T.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου